KILIÇ

Evvelden gelip ruhumu teslim almıştın, ellerimden. Gözlerine yakışan bir pırıltıydı, hicrânım. Akan bir damla sel, her şeyi önüne katan bir damla göz yaşı ve mutlak ve yegâne ve asla olmaması gereken, talan edilmiş bir küçük yürek ve hatta mutluluk gibiydin. Öyle küçüktün ki hiçbir zaman gözlerimin derdi nedir bilemeyecektin.

Sen ipi çektin,

ben ağacı kökünden yakaladım.

Sen zırhlarını giyindin,

ben çıplaktım,

o kılıcı eline bile bile vermiştim.

Kılıcı aşık bir tene değdirirsen, güzel melodiler duyarsın, aşkın dilinden. Metale değdirirsen, yüreğin taş keser. Bir kılıç, yalnızca ve yalnızca aşık bir tene değdiğinde ağlar.

Gülçin ACAR